خبرگزاری آریا- جواد راستی پژوهشگر ارشد اقتصاد سیاسی توسعه/ مدتی است که تهیه و توزیع مرغ منجمد به یکی از مشکلات و دغدغه های روزانه مردم تبدیل شده و تعداد قابل توجهی از اقشار مردم مجبور هستند که در شرایط کرونائی و در هوای سرد، ساعت ها در صف ها بایستند تا مرغ منجمدی تهیه کنند و شکمی سیر کنند.
به گزارش خبرنگار ما ازتبریز،البته مصرف مرغ ها و یا گوشت های منجمد، اثرات سوئی بر بدن دارند و از طرفی در چند سال اخیر، شاهد حذف تدریجی برخی اقلام مهم غذایی از سفره هایمان هستیم که در چند سال آینده شاهد سونامی بیماری های جسمی و گوارشی در سطح جامعه خواهیم بود.
به این موضوع تلخ و آزار دهنده فکر می کردم که مقاله استاد معزز و بزرگوارم جناب آقای دکتر محمود سریع القلم با عنوان: استخراج منابع طبیعی از فضا و آینده توسعه یافتگی را دیدم. در قسمتی از این مقاله جالب آمده است که؛ هفت کشور اظهار علاقه کرده و اقداماتی در جهت طراحی، فن آوری، مالی، سرمایه گذاری و حقوقی برای استخراج منابع طبیعی از فضای ماورای جو (Outer Space) را آغاز کرده اند: چین، آمریکا، روسیه، ژاپن، هند، کانادا و امارات. علاوه بر سازمان های فضایی این کشورها، چهار شرکت خصوصی نیز با بکارگیری صدها متخصص علوم، کامپیوتر، هوش مصنوعی، مهندسی ربات ها و IT، در فعالیت های نظری و عملی گسترده ای جهت استخراج منابع طبیعی در فضای ماورای جو مشغول هستند.
کارها و اقدامات بی نظیری انجام خواهند داد که به طور نمونه؛ طرحی برای بردن آب از قطب کره ماه به سیارک ها دارند و یا در سنگ پوش های کره ماه، منابعی مانند: آهن، آلومینیوم، منیزیم، کلسیم و سیلیکون شناسائی شده است که منابعی کمیاب و گران قیمت هستند و ...
جای بسی تعجب و تاسف است که در همین عصر کنونی، کشورهائی آن قدر پیشرفت کرده اند که قصد دارند تا از منابع طبیعی و خدادادی کره ماه، سیاره ها و سیارک ها استفاده و بهره برداری کنند ولی ما فعلا درگیر حل مشکلات و نیازهای اولیه هستیم و در طبقه اول هرم مازلو* درجا می زنیم در حالیکه مردم آن کشورها، سالهاست که طبقه پنجم را تجربه کرده اند و به رفاه و رضایت که خروجی و برون دادهای توسعه یافتگی هستند، رسیده اند.
دولت ها برای کسب مشروعیت و یا حداقل مقبولیت، نیازمند تحقق نیازهای اولیه مردم خود هستند. بنابراین، از خود دائما دو سوال می کنند:
1 ) چگونه به منابع جدید درآمد برسیم؟
2 ) چگونه به فناوری برتر دسترسی پیدا کنیم؟
سوال بنده هم این هست که چرا ما این اندازه عقب مانده ایم، چرا فاصله ما با کشورهای پیشرو و توسعه یافته هر روز بیشتر و بیشتر می شود و حاکمیت ها هیچگونه احساس تکلیفی نمی کنند.
برای بنده این سوال هنوز بی پاسخ مانده که نقطه عزیمت و حرکت ما در جاده پرفراز و نشیب توسعه یافتگی چه زمانی شروع خواهد شد؟
چه زمانی برای دولت مردان ما، رهائی از این عقب ماندگی ها و توسعه یافتگی اولویت اول و حیاتی کشور محسوب خواهد شد تا از این خواب های آشفته بیدار شویم؟
تا چه زمانی باید هر روز منتظر خبر افزایش دلار، سکه، طلا، اجناس ضروری زندگی، خودرو، مسکن و... باشیم و هر از چند گاهی هم خبر دزدی های کلان و اختلاس ها را بشنویم؟
چرا در گوشه ای از شهری مثل تهران، یک عده برای گرفتن مرغ منجمد باید ساعت ها در صف بایستند و در گوشه ای دیگر از همان شهر، عده ای هم ساختمان های چند هزار متری را چند میلیارد تومان بخرند؟
چرا باید محل امرار معاش عده ای، سطل های زباله باشد و عده ای هم از طریق رانت و ژن خوب بودن، به ثروت های نجومی برسند.
وقتی تصاویر و فیلم های چنین اخباری و چنین صف ایستادن هایی در دیگر کشورها پخش می شود، در مورد چه فکرها که نمی کنند...
پس چه زمانی قرار است که ما هم به کره ماه، سیاره ها و سیارک ها برویم و برای مردم سرزمین مان آرامش و آسایش بیشتری فراهم سازیم؟
چه زمانی قرار است در حوزه های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی به رشد، پیشرفت و توسعه یافتگی دست یابیم؟
از شما تقاضا دارم که بنده را راهنمائی کنید و بفرمائید که برای برون رفت از این مشکلات و نارسائی ها چه باید کرد؟
*(سطوح هرم مازلو به ترتیب عبارتند از: زیستی، امنیتی، اجتماعی، احترام و خودشکوفایی و خودانگیزشی )