خبرگزاری آریا - تختی در اتاق شماره 23 هتل آتلانتیک* در یک صبح سرد زمستانی گفت: یا دنیای این روزها مردانگی بیات پهلوانان را برنمی‌تابد یا اینکه پهلوان دیگر گوشه‌ای برای نفس کشیدن به شیوه خودش پیدا نمی‌کند. در هر دو شکل، حاصل یکی است: غلامرضا تختی، در اتاقی سرد، بی‌بازوبند، مدال و جام، دیگر به هیچ چیز در این جهان فکر نمی‌کند، حتی به فرزند نوزادش، مگر آنکه نوزادی به او فکر کند روزی. از آن روز تلخ نیم قرن گذشته است و هنوز هاله ابهامی در ذهن همه ما نقش بسته است که... ؟!