خبرگزاري آريا-مستند «چند قطره خون» ساخته نويد نامور در سالن اوستاي حوزه هنري اکران و مورد نقد و بررسي قرار گرفت.
به گزارش خبرگزاري آريا، مستند «چند قطره خون» ساخته نويد نامور که پيرامون پرونده فروش فرآورده هاي خوني آلوده به «ويروس اچ‌آي‌وي»توسط دولت فرانسه در دهه60 به ايران است بعد از ظهر روز گذشته(يکشنبه 18 مرداد) در سالن اوستاي حوزه هنري اکران و مورد نقد و بررسي قرار گرفت.
«نويد نامور» کارگردان اين اثر مستند در ابتداي اين نشست درباره سال شروع و علت پرداختن به اين سوژه گفت: دو سال پيش کار فيلم برداري مستند «چند قطره خون» شروع شد و حدود 6 ماه مراحل توليد به طول انجاميد. سوژه و استارت کار از سال 1387بود، يعني از آشنايي ما با پرونده کار آغاز شد.
وي ادامه داد: البته بايد گفت استارت کار ما از مستندي که همسرم با عنوان «وقتي زود دير مي شود» کار کرد زده شد. اين مستند به وجهه داخلي موضوع پرداخته است. در مجموع ما در ايران 2500نفر آلوده به «ويروس اچ‌آي‌وي»بر اثر مصرف دارو داريم که در اين مستند ما وجهه داخل کشور را بررسي کرديم.
کارگردان مستند «چند قطره خون» با انتقاد از سانسور اين مستند در اکران عمومي جشنواره هاي مختلف گفت: مستند «وقتي زود دير مي شود» با اينکه در چندين جشنواره برنده جوايزي شده است و مورد تقدير واقع شد ولي اجازه اکران عمومي پيدا نکرد.
مجري برنامه در ادامه با اشاره به اينکه در اين اثر موسيقي توانسته بود قدري از تلخي موضوع بکاهد و درباره نوع روايت مستند سوال کرد که نامور در پاسخ گفت: من شخصاً از فيلم هاي تلخ بدم مي آيد و سينماي تلخ را نمي پسندم اما سوژه اين مستند ايجاب مي کرد. ما در اين مستند تصميم گرفتيم دوربين را روي دست بگيريم ولي بايد اعتراف کنم که چيزي که مي خواستيم در نيامد اما از طرفي اگر دوربين را روي چهارپايه قرار مي داديم کار شبيه به يک گزارش تلويزيوني مي شد.
نامور در بخش ديگري از اين نشست به موضوع پنهان کاري خانواده هاي قربانيان اين ويروس اشاره داشت و گفت: متاسفانه آمارهاي واقعي بيشتر از آمارهاي رسمي قربانيان اين ويروس است چرا که خيلي از اشخاص مبتلا نمي خواهند کسي از بيماري آن ها آگاه باشد و همين مسئله باعث افزايش بيماري در ايران شده است. به دليل حساسيتي که وجود داشت قصد داشتيم مصاحبه با خانواده ها را از کار حذف کنيم ولي نمي توانستيم حق مطلب را ادا کنيم.
کارگردان مستند «چند قطره خون» درباره بازخورد اين مستند هم گفت: ابتداي اين موضوع بايد از اصحاب رسانه تشکر کنم، يک سال پيش بود که رسانه ها و خبرگزاري ها من را پشتيباني کردندو هيچ خبرگزاري، وب سايت و روزنامه اي نبود که اين موضوع را پوشش نداده باشد. همين مسئله باعث شد که شرکت فرانسوي در وب سايت خود نامه اي را منتشر کرد و آن را به رسانه هاي ايراني هم داد که قبول کرده بود تمام غرامت قربانيان اين پرونده را پرداخت مي کند. اگر حمايت بچه هاي رسانه نبود اين شرکت حاضر به پرداخت غرامت نمي شد.
وي با ابراز تاسف از عدم پيگري لازم براي دريافت غرامت از سوي دولت گفت: فرانسوي ها حاضر شده اند غرامت بيماران ما را بدهند آيا دولت اين همت را دارد که پيگير موضوع باشد؟ برخي رسانه هاي ما را دلواپس عنوان مي کنند، بله من دلواپس قربانيان هستم. متاسف هستم که دولت ايران به طور کامل اين پرونده را رها کرده است.
نامور با انتقاد از سياست غلط دستگاه هاي دولتي درباره اين پرونده گفت: شرکت فرانسوي اعلام کرده که در اين موضوع مقصر است و محصولات آن ها آلوده بوده است اما دولت ما رسماً اعلام کرده که ويروس از اين طريق وارد نشده و هيچ جايي در اين باره چيزي ثبت شده ندارند و به طور رسمي ما خودمان، خودمان را محکوم کرده ايم.
کارگردان مستند «چند قطره خون» تاکيد کرد: فرانسوي ها با يک سيستم ساده ويروس زدايي مي توانستند اين خون ها را رفع آلودگي کنند، آن ها مدعي هستند که ايران حقوق بشر را رعايت نمي کند. من اينجا يک سوال مطرح مي کنم و آن اينکه آيا فرانسوي ها نمي دانستند اين خون ها چه زيان هاي را به دنبال دارد و آيا نمي توانستند ويروس زدايي کنند؟ آنها ناقض حقوق بشر هستند و از همين جا با صراحت اعلام مي‌کنم فردي چون لورنس فابيوس حق ندارد در مورد حقوق بشر حرف بزند. وي يکي از اصلي‌ترين افرادي است که در زمينه ورود خون‌هاي آلوده به ايران و همچنين پنهان کردن آن طي سال‌هاي متمادي دست داشته است.
وي تاکيد کرد: کشور ما نبايد تنها به دريافت غرامت 300قرباني اين پرونده اکتفا کند، شرکت فرانسوي مريو يک بيماري مهلک وارد کشور ما کرده است که دولت سالانه ميلياردها تومان هزينه صرف مباحث پيشگيري و درمان مي کند با اين وجود آيا دولت نبايد غرامت بابت اين موضوع که سال ها با آن درگير خواهيم بود را از شرکت فرانسوي دريافت کند.
نامور در پايان اظهار کرد: مردم ما بايد در يک حرکت خودجوش شرکت انستيتو «سنوفي اَوِنتيس» را تحريم کنند، همه مي دانيم چرا«فابيوس» به ايران سفر کرده است، فرانسوي ها براي تجارت به ايران آمده اند اما ما يک حساب قديمي با آن ها داريم که بايد تسويه شود.