خبرگزاری آریا-سرپرست هیئت باستان‌شناسی تپه «مای‌خان» دشت ذهاب استان کرمانشاه از تعیین عرصه این تپه باستانی که بقایای استقرار بزرگ و مهمی از دوره پیش از تاریخ است به منظور حفاظت و صیانت خبر داد.
به گزارش خبرگزاری آریا، شکوه خسروی گفت: در سال 1394 بررسی‌های باستان‌شناختی منطقۀ سرپل ذهاب استان کرمانشاه شامل دشت‌های قلعه شاهین، بشیوه و ذهاب به انجام رسید و 193 محوطه باستانی در این منطقه شناسایی شد.
سرپرست هیئت باستان‌شناسی تپه «مای‌خان» افزود: با توجه به وضعیت محوطه و آسیب‌های موجود به واسطۀ عبور جاده، حفر سنگر، ایجاد پایگاه نظامی، مسطح کردن اراضی و ... آسیب‌های جدی به این محوطه وارد شده است.
خسروی گفت: ادامۀ برخی از این فعالیت‌ها به ویژه تعریض جاده و مسطح کردن اراضی باعث نابودی این محوطه می‌شد، بنابراین پژوهشکده باستان‌شناسی تعیین عرصۀ این محوطه را به منظور حفاظت و صیانت از آن در اولویت قرار داد.
سرپرست هیئت باستان‌شناسی تپه «مای‌خان» افزود: به همین منظور با مجوز پژوهشگاه، هیئتی برای تعیین عرصه تپه «مای خان» به دشت ذهاب در غرب استان کرمانشاه سفر کردند.
خسروی گفت: تپه «مای‌خان» بقایای استقراری باستانی از هزاره ششم تا چهارم پیش از میلاد و همچنین دوره اشکانی است که در حاشیه دشت حاصلخیز ذهاب قرار دارد و بر اساس یافته‌های سطحی و توپوگرافی محوطه، احتمالاً وسعتی در حدود 6 هکتار داشته است.
سرپرست هیئت باستان‌شناسی تپه «مای‌خان» افزود: هیئت باستان‌شناسی از نیمه مرداد امسال کار خود را آغاز و با حفر 28 گمانه تلاش کرد تا حد امکان عرصۀ محوطه را شناسایی کند.
خسروی با اشاره به اهمیت توالی استقرار دوره پیش از تاریخ در تپه مای‌خان در مطالعۀ باستان‌شناسی دامنه‌های غربی رشته کوه زاگرس، گفت: دشت ذهاب دشتی سیلابی است و احتمالاً شماری از استقرار‌های کف دشت در زیر رسوبات آبرفتی دفن شده‌اند، با این حال مای‌خان در حاشیه دشت و بر روی نخستین تپه ماهور‌ها قرار گرفته و به همین دلیل در زیر رسوبات دفن نشده و این وضعیت فرصت مناسبی برای مطالعه بقایای باستان‌شناسی دوره پیش از تاریخ را فراهم خواهد کرد.
سرپرست هیئت باستان‌شناسی تپه «مای‌خان» با اشاره به کشف سفال‌های فرهنگ حلف، سامرا، عبید و اوروک و همچنین قطعاتی از سفال دوره اشکانی در محوطه خاطر افزود: در بررسی سطحی محوطه و همچنین در گمانه‌های کاوش شده سفال‌های متعددی از هزاره ششم تا چهارم پیش از میلاد به دست آمد که نشان می‌دهد استقرار در این محوطه از دوره مس‌وسنگ قدیم آغاز و تا دورۀ مس‌وسنگ جدید ادامه داشته، اما اوج وسعت محوطه در هزاره پنجم پیش از میلاد و دوره عبید بوده به طوری که وسعت محوطه در این دوره به حدود 7 هکتار رسیده است.